Anders wijs ik een vrijwilliger aan!
Dit hebben we allemaal vast wel eens gehoord op school, bij de vereniging of ergens anders. Als er niemand te vinden was dan wees de leiding een vrijwilliger aan. Volgens mij kwam het dan altijd wel weer goed, maar of het de juiste manier is?
Waarom begin ik hiermee? Afgelopen zaterdag was ik aanwezig bij de opening van de nieuwe kleedkamers van SV ’t Harde. ‘Is dat nu zo bijzonder’ zult u misschien zeggen? Het bijzondere aan deze kleedkamers is dat ze bijna geheel tot stand zijn gekomen dankzij heel veel vrijwilligerswerk. Zonder deze vrijwilligers, zo durf ik te stellen, waren deze kleedkamers er nu nog niet geweest. En ik heb sterk mijn twijfels of ze dan uiteindelijk ook zo mooi zouden zijn.
Dit bevestigt voor mij wel mijn beeld van vrijwilligers. Zij doen het vaak vanuit hun eigen motivatie, zonder dat ze daartoe aangewezen of verplicht worden. Vervolgens leidt dit tot de mooiste resultaten in de praktijk. Maar ook wat betreft de samenwerking, de verbinding en de gezelligheid. Ik maak me best wel wat zorgen over de toekomst van onze verenigingen en organisaties. Die zijn in hoge mate afhankelijk van vrijwilligers. Je moet er niet aan denken dat die weg zouden vallen.
En wat te denken van de inzet van onze mantelzorgers? Die komen vaak niet aan vrijwilligerswerk toe omdat ze de zorg voor hun naasten intensief uitvoeren. Hulde aan al deze supervrijwilligers! Vaak hebben ze geen keuze. Ze zouden misschien graag een wedstrijdje willen fluiten of een fietstochtje met ouderen willen maken, maar al hun tijd gaat naar de mantelzorg.
Ik hoop dan ook dat we oog en oor voor elkaar blijven houden. Soms kunnen mensen geen vrijwilligerswerk doen door de persoonlijke omstandigheden. Anderen zijn al actief bij een andere vereniging of organisatie, of zijn dus mantelzorger. Laten we vooral oproepen vrijwilligerswerk te (blijven) doen omdat het gewoon heel erg leuk en dankbaar is om te doen.
Maar laten we ook accepteren dat sommigen het misschien wel willen, maar gewoon niet kunnen! Ook zij zijn onmisbaar voor onze samenleving en dus ook voor onze verenigingen. Want als zij geen lid zijn of deelnemer dan zouden we geen vereniging meer hebben.
Samenvattend, zeg alsjeblieft niet te snel ‘nee’ als je gevraagd wordt. Kijk vooral naar de mooie kanten van het vrijwilliger zijn. En, als we nou met zoveel mogelijk mensen meedoen dan voorkomen we de ongemakkelijke situatie dat straks - net als vroeger op school - iemand vrijwilligers moet aanwijzen.
Bertus Jeensma, wethouder