Column: Leren uit het verleden - Wethouder Henk Wessel
Maarten van Rossum, bekend als historicus maar vooral als mopperende tv-artiest in allerlei spelletjesachtige programma’s schreef: “Veel nut heeft kennis van het verleden niet. Je kunt er niet de toekomst mee voorspellen en er geen beleid op baseren.” Toch kunnen historische inzichten verhelderend zijn, aldus de professor.
Wanneer je 25 jaar dienst bent is het goed om eens terug te kijken. Sommige zaken zou je, met de kennis van nu, graag anders hebben gedaan. ‘Maar gedane zaken nemen geen keer’ en kunnen alleen nog dienen om dingen beter of misschien anders te doen…hoewel.
Ik ben begonnen als wethouder in een tijd waarin de zogenaamde wetgevende of controlerende macht sterk verweven was met de dagelijkse uitvoerende macht (monisme). De drie of vier wethouders stemden in de gemeenteraad mee over hun eigen voorstellen, dus in ieder geval had een collegevoorstel in de raad de steun van deze 3 of 4 uitvoerders.
Eerlijk is eerlijk, meestal stemden ook de partijen van deze wethouders vrijwel altijd in met de gedane voorstellen. Inmiddels behoort deze werkwijze tot het verleden en staat de controlerende en kaderstellende macht van de gemeenteraad los of soms tegenover de dagelijkse uitvoerende macht van het college (dualisme, of was het nu duelisme).
Terugkijken geeft soms ook het gevoel van nostalgie. In dat monisme kon je snel zaken doen, werden veel dingen bereikt in een korte tijd, aan het eind van de dinsdagmorgen wist je vaak al of plannen politiek haalbaar zouden zijn of niet.
De inspraak van toen was vooral uitleggen aan ‘de burger’ waarom dit zulke goede plannen waren en vertellen wanneer de schop in de grond ging. Eigenlijk ging het aan tafel vroeger niet anders: moeder bepaalde wat er gegeten werd en hoe laat de kinderen naar bed gingen, geen gejammer aan tafel, gezond eten, genoeg slaap en sterk worden net als al die andere kinderen. Ik kan oprecht zeggen dat ik warme herinneringen heb aan mijn jeugd en aan mijn ouders.
In de gezinnen van vandaag geeft het dualisme nogal eens discussie aan tafel en ook op andere momenten en plaatsen. Veel vaders en moeders zoeken voortdurend naar draagvlak voor hun plannen en dat kost tijd, is soms vermoeiend en niet altijd de gezondste oplossing.
Natuurlijk wil ik niet terug naar de ‘oude politiek”. Maar soms ben je (net als de meeste inwoners) gewoon moe van alle overleggen, van het onophoudelijk zoeken naar draagvlak, procedures, regels, commissie bezwaar en beroep, rechtbank, Raad van State en ga zo maar door.
Misschien moeten we ook hierin op zoek naar compromissen. Iets leren uit het verleden, zorgvuldig zoeken naar draagvlak maar soms misschien ook ‘knopen doorhakken’ en eten wat de pot schaft… Nou ja …van sommige ouders mogen kinderen twee of drie dingen noemen die ze echt niet lusten en dat lijkt me een mooi compromis.
Henk Wessel, wethouder