Verborgen verhalen - mevrouw Van Enk
Ik ben Guusje van Enk en heb met mijn man Joop altijd hier in Harderwijk gewoond. Verdrietig genoeg is hij een jaar geleden overleden. Ik ben toen naar een aanleunwoning verhuisd, want het huis voelde ineens veel te groot.
Nou ja, dan sta je er ineens alleen voor. En je wordt een jaartje ouder, 85 ben ik inmiddels en soms een klein beetje vergeetachtig. Het lukt me dus niet meer om overzicht te houden op m’n financiën en alles goed en op tijd te regelen. Ik ben toen via een organisatie in contact gekomen met een hele aardige vrijwilliger, Jan.
Jan komt hier graag over de vloer en ik vind het zeker ook gezellig dat ik een beetje aanspraak heb. Toen ik een nieuwe heup kreeg, was hij ook zo behulpzaam. Vanaf dat moment doet hij altijd mijn boodschappen. Natuurlijk moet ik hem een beetje vertrouwen, want hij neemt de pinpas mee. Maar van zulke vriendelijke mensen moet je het hebben toch?
Wat ik wel vreemd vond, was dat hij zei dat ik beter niet meer zelf naar de winkel kon gaan. Zelfs toen ik weer prima kon lopen. Als hij na het boodschappen doen wel eens terugkwam met nieuwe spullen die voor hemzelf waren, durfde ik eigenlijk ook niet te vragen of hij daar zelf voor had betaald. Ik wil hem niet voor het hoofd stoten, snap je? En toen gebeurden er nog meer rare dingen. Hij had ineens allerlei inlogcodes op mijn computer gezet. Om het inloggen bij de bank en DigiD nog veiliger te maken, zei hij.
Mijn jongere zus Aafje woont vlakbij en komt vaak bij me langs. Zij wilde al langer dat Jan mij niet meer zou helpen. Hij vroeg namelijk een behoorlijke vergoeding voor zijn financiële regelwerk en ook voor andere zaken, zoals benzinekosten vroeg hij meer dan hoorde. Daar durfde ik ook niet zoveel van te zeggen. En eigenlijk deed hij z’n werk niet zo goed, want mijn maatschappelijk werker ontdekte dat mijn belastingaangifte niet op tijd was gedaan en dat er een toeslag niet was aangevraagd. Ik bleek veel meer geld te kunnen ontvangen nu Joop er niet meer is.
Aafje heeft toen geregeld dat we samen met een maatschappelijk werker even om tafel konden zitten met Jan. Ik vond dat wel ongemakkelijk hoor, maar was toch ook wel blij dat de maatschappelijk werker mijn vragen en zorgen aan Jan kon voorleggen. Hij was erg bozig, voelde zich aangevallen. Daarom hebben we nu maar besloten het contact op een laag pitje te zeten. In plaats daarvan heb ik nu een eigen bewindvoerder, die een stuk goedkoper blijkt te zijn dan Jan. Merkwaardig...